Zatrudnienie nauczyciela na umowę zlecenie jest dopuszczalne po spełnieniu warunków określonych w art. 10a ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela, t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 967 z późn. zm., czyli gdy w sposobie wykonywania zadań nie przeważają cechy typowe dla zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz w tygodniu nauczyciel nie prowadzi zajęć w wymiarze wyższym niż 4 godziny. Natomiast zatrudnienie nauczyciela na taką umowę będzie skutkowało zawieszeniem świadczenia kompensacyjnego na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych, t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 128. Przepis ten stanowi, że prawo do świadczenia ulega zawieszeniu bez względu na wysokość uzyskiwanego przychodu w razie podjęcia przez uprawnionego pracy w jednostkach, o których mowa w art. 1 KN. Pojęcie „pracy” należy rozumieć szeroko, zgodnie z rozumieniem potocznym, jako „zajęcie, zatrudnienie jako źródło zarobku” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/praca.html), czyli nie tylko wykonywanie zadań nauczyciela w ramach stosunku pracy, ale także w ramach odpłatnej umowy cywilnoprawnej. W uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 lipca 2017 r. (III AUa 1424/16, http://orzeczenia.lublin.sa.gov.pl/content/$N/153000000001521_III_AUa_001424_2016_Uz_2017-07-12_001) podkreślono, że prawo do świadczenia kompensacyjnego przysługuje za odejście z zawodu, dlatego osoby pobierające świadczenie kompensacyjne nie mogą powrócić do zawodu nauczyciela ani na stanowiska wymagające przygotowania pedagogicznego, ustawodawcy chodziło bowiem o to, aby przeciwdziałać pozornemu odchodzeniu z zawodu nauczyciela przed osiągnięciem wieku emerytalnego, a następnie powrotowi do tego zawodu, ale już ze świadczeniem z budżetu państwa.